حرف های تنهایی

45

+ نوشته شده در شنبه نهم آذر ۱۳۹۲ ساعت 11:42 توسط ar3zoo |

ساز مخالف

به سیم اخر

ساز میزنم امشب

به کوری چشم دنیا

که ساز مخالف میزند بامن

+ نوشته شده در شنبه نهم آذر ۱۳۹۲ ساعت 11:40 توسط ar3zoo |

44

+ نوشته شده در شنبه نهم آذر ۱۳۹۲ ساعت 11:6 توسط ar3zoo |

بغض

هر وقت بغضت گرفت منو صدا کن

قول نمیدم خوبت کنم

قول میدم پا به پات گریه کنم

......

+ نوشته شده در شنبه نهم آذر ۱۳۹۲ ساعت 11:4 توسط ar3zoo |

43

+ نوشته شده در یکشنبه سوم آذر ۱۳۹۲ ساعت 11:30 توسط ar3zoo |

هدیه دوست

تنها ترسم از این دنیا این است

که مردم اینجا انجا هم می ایند

+ نوشته شده در شنبه هجدهم آبان ۱۳۹۲ ساعت 13:55 توسط ar3zoo |

42

+ نوشته شده در جمعه هفدهم آبان ۱۳۹۲ ساعت 17:56 توسط ar3zoo |

هيچ جز حسرت نباشد كار من
بخت بد بيگانه اي شد يار من
بي گنه زنجير بر پايم زدند
واي از اين زندان محنت بار من
واي از اين چشمي كه مي كاود نهان
روز و شب در چشم من راز مرا
گوش بر در مينهد تا بشنود
شايد آن گمگشته آواز مرا
گاه مي پرسد كه اندوهت ز چيست
فكرت آخر از چه رو آشفته است
بي سبب پنهان مكن اين راز را
درد گنگي در نگاهت خفته است
گاه مي نالد به نزد ديگران
كو دگر آن دختر ديروز نيست
آه آن خندان لب شاداب من
اين زن افسرده مرموز نيست
گاه ميكوشد كه با جادوي عشق
ره به قلبم برده افسونم كند
گاه مي خواهد كه با فرياد خشم
زين حصار راز بيرونم كند
گاه ميگويد كه : كو ‚ آخر چه شد
آن نگاه مست و افسونكار تو ؟
ديگر آن لبخند شادي بخش و گرم
نيست پيدا بر لب تبدار تو
من پريشان ديده مي دوزم بر او
بي صدا نالم كه : اينست آنچه هست
خود نميدانم كه اندوهم ز چيست
زير لب گويم : چه خوش رفتم ز دست
همزباني نيست تا برگويمش
راز اين اندوه وحشتبار خويش
بيگمان هرگز كسي چون من نكرد
خويشتن را مايه آزار خويش
از منست اين غم كه بر جان منست
ديگر اين خود كرده را تدبير نيست
پاي در زنجير مي نالم كه هيچ
الفتم با حلقه زنجير نيست
آه اينست آنچه مي جستي به شوق
راز من راز ني ديوانه خو
راز موجودي كه در فكرش نبود
ذره اي سوداي نام و آبرو
راز موجودي كه ديگر هيچ نيست
جز وجودي نفرت آور بهر تو
آه نيست آنچه رنجم ميدهد
ورنه كي ترسم ز خشم و قهر تو

+ نوشته شده در جمعه هفدهم آبان ۱۳۹۲ ساعت 17:54 توسط ar3zoo |

41

+ نوشته شده در پنجشنبه یازدهم مهر ۱۳۹۲ ساعت 20:53 توسط ar3zoo |

حرف دل

بی او هر شب می نشینم در کنار خویشتن...

اشک می ریزم بحال روزگار خویشتن...

لحظه هایم بویی از پاییز غربت می دهد...

دوست دارم زندگی را در حصار خویشتن...

سخت دلتنگم از این پس کوچه های زندگی

می گذارم غم بماند یادگار از روزگار خویشتن...

بی او هم من در کنج اتاق خانه خلوت می کنم...

اشک می ریزم بحال روزگار خویشتن

+ نوشته شده در پنجشنبه یازدهم مهر ۱۳۹۲ ساعت 20:47 توسط ar3zoo |

40

+ نوشته شده در پنجشنبه یازدهم مهر ۱۳۹۲ ساعت 20:40 توسط ar3zoo |

چرا دروغ

اصلا چرا دروغ، همین پیش پای تو

گفتم که یک غزل بنویسم برای تو

احساس می کنم که کمی پیرتر شدم

احساس می کنم که شدم مبتلای تو

برگرد و هر چقدر دلت خواست بد بگو

دل می دهم دوباره به طعم صدای تو

از قول من بگو به دلت نرم تر شود

بی فایده ست این همه دوری ، فدای تو!

دریای من ! به ابر سپـردم بیـاورد :

یک آسمان ، بهانه ی باران برای تو

ناقابل است ، بیشتر از این نداشتم